Նոյեմբերի 13-ին, հերթական «դատավարության» ժամանակ, Ադրբեջանի դատախազությունը ցմահ բանտարկություն է պահանջել Արցախի նախկին նախագահ Արայիկ Հարությունյանի, պաշտպանության բանակի նախկին հրամանատար Լևոն Մնացականյանի, պաշտպանության բանակի նախկին փոխհրամանատար Դավիթ Մանուկյանի, խորհրդարանի նախկին խոսնակ Դավիթ Իշխանյանի և նախկին արտգործնախարար Դավիթ Բաբայանի համար։ Դատախազությունը պահանջել է նաև, որ նախկին նախագահներ Արկադի Ղուկասյանն ու Բակո Սահակյանը դատապարտվեն 20 տարվա ազատազրկման:               
 

Քաղցկեղի հերն էլ անիծած

Քաղցկեղի հերն էլ անիծած
04.02.2014 | 16:32

Հայաստանում տիրող իրավիճակն իր ազդեցությունն է թողնում մարդկանց առողջության վրա: Մի երկրում, ուր չկա արդար դատական համակարգ, ուր ընտրություններ են կեղծվում, ուր օրեցօր թանկացումների ֆոնին մարդիկ ընդամենը գոյություն են քարշ տալիս, անհնար է չհիվանդանալ: Մարդն, ի վերջո, չուգունից չէ, միսուարյունից է: Ցանկացած երկրում բնակչության առողջական վիճակը ուղիղ համեմատական է այդ երկրի տնտեսական զարգացման ցուցանիշին: Եվ ոչ միայն այն պատճառով, որ տվյալ պետությունը հաջողված առողջապահական համակարգ ունի, այլ նախևառաջ նրա համար, որ մարդը գերագույն արժեք է:

Հայաստանում երեխաների մոտ տարեկան գրանցվում է քաղցկեղի 80-90 դեպք: Այս դեպքերի 65-70 տոկոսը, ըստ մասնագետների, բուժվում է: Երեխաների մոտ քաղցկեղի ամենատարածված ձևը լեյկեմիան է: Մեծերի մոտ` թոքի և արգանդի վզիկի քաղցկեղը: Օրերս հայ ուռուցքաբանները հայտարարեցին, որ վերջին 20 տարում քաղցկեղով հիվանդացության աճ է գրանցվել Հայաստանում: Կարծում ենք, լավ կյանքից չէ այդ աճը: Սոցիալական ցանցերում շաբաթվա մեջ առնվազն մեկ-երկու հիվանդ մարդու նկար է շրջանառվում, ում անունով դրամական հաշիվ է բացվել և մարդիկ օգնություն են ակնկալում բուժման ծախսերը հոգալու համար: Նրանք ծանր համարվող տարբեր հիվանդություններով են տառապում, սակայն ամենաբարձր տոկոսը նրանց մեջ քաղցկեղով հիվանդներն են կազմում:

Այսօր Քաղցկեղի դեմ պայքարի միջազգային օրն է: Ի՞նչ է արել-անում մեր պետությունը, որ քաղցկեղով հիվանդացության աճի միտումը նվազի: Հարցն իրականում օդում կախված է: Վերջերս երկրի հայտնի երկու ուռուցքաբանները ասուլիսով ներկայացրին քաղցկեղի վիճակը Հայաստանում, սակայն նրանք չխոսեցին հիվանդության դեմ իրականացվող պայքարի միջոցառումների մասին: Մի պարզ պատճառով` բժիշկները բուժման հարցերով են զբաղվում և ոչ առողջապահական քաղաքականության մշակմամբ: Պատկան մարմիների ու համապատասխան պաշտոնյաների լռությունը ավելի քան խոսուն է:

Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1987

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ